Ακριβή αγωνία

Ακριβή αγωνία
της ζωής μου κολώνα
κοροιδεύω το βάθος
του καυμού οδηγού
και στα γκάζια του νοιώθω
ξεχασμένη εικόνα
που δεν βλέπει κανένας
αθλητή ουραγού.

Οι θολές μας αγωνίες
κλειδωμένα ηφαίστεια ,
στις συνένοχες τους γνέφουν
λατρεμένες ωδές σε σφιγμένες γιορτές.

Με μετέωρο ήχο
σ’αυτοσχέδιους τόνους
μοναξιές πλησιάζω
πληγωμένους ρυθμούς
ντροπαλές φωταψίες
από ήρωες μόνους
θα σκιτσάρουν τριγύρω
μιας παρέας παλμούς.