Μέσ’ στο γρίφο σου

Λάμψεις άστατες καθρεπτίζουνε τροχιές θαμπές που σ’ ορίζουνε ειν’ οι σκέψεις μου δορυφόροι σου πλάσμα ατίθασο είν’το στόρι σου.

Κύκλωσες τις στιγμές κι άναψες
μ’ αγκαλιές ποθητές γέφυρες μυστικές.

Δεν το χόρτασα το ταξίδι μας σκόρπα άρωμα στο παιχνίδι μας
μ’ αιχμαλώτισες με το ύφος σου στροβιλίζομαι μέσ’ στο γρίφο σου.

Για τα χάδια σου τα βελούδινα ώρες άπειρες ‘γω θα σου ‘ δινα δρόμους πυρετούς να σκαρφίζομαι και ιππότης σου να ορκίζομαι..

Εξορίζοντας λέξεις άτολμες
ζω τις δίνες σου τις παράτολμες
είν’ οι άμυνες πανωφόρι μας αδιέξοδες λεωφόροι μας.